Home / MUZYKA - FILM / CZYM JEST STRACH ORAZ HISTORIA STRACHU I HORRORY

CZYM JEST STRACH ORAZ HISTORIA STRACHU I HORRORY

Strach i niepewność

Strach to jedna z podstawowych cech, nie tylko ludzkich, mająca ogromne znaczenie w instynkcie przetrwania, ale również stan silnego emocjonalnego napięcia, pojawiający się w sytuacjach realnego zagrożenia. To może być również niepewność, przez którą wiele można stracić, zniechęcając się, wprowadzając do organizmu przykry nastrój.  

 

Takie sytuacje powstałe w życiu, mają olbrzymi wpływ na nas, powodują, że czujemy się źle, sprawia nam to ból, oraz czasem nie potrafimy znaleźć z nich wyjścia. 

Dwie strony reakcji na strach są oczywiste: bo albo jest nią ucieczka albo walka.

Każda z nich jest tak samo istotna, tak samo ważna, bo może nas uchronić od niebezpieczeństwa.

 

Przeprowadzając kiedyś rozmowę ze swoimi znajomymi na temat:, „CZEGO SIĘ BOIMY”, dowiedziałam się, że strach i obawa może być u każdego zupełnie inna, przede wszystkim wielu z nas boi się starości…

Nawet z filmu nakręconego kiedyś o pragnieniach, można wyczytać wiele o strachu.

Dla tych, którzy go jeszcze nie widzieli, wklejam link do filmowej rozmowy ze znajomymi:

Jedno jest pewne choć strach pozwala przetrwać, objawia się przez: zło, śmierć, przemoc, ciemność, choroby, to czego nie znamy, np. świat nadprzyrodzony. Kiedyś ludzie bali się potworów, fizycznie niebezpiecznych, albo że w jakiś sposób zostanie pogwałcony naturalny porządek rzeczy: połączone elementy obce tj. człowiek i przedmiot, lub gdy jakiegoś np. zabraknie, choćby człowiek bez głowy, stąd wzięły się też horrory, wymyślane scenariusze, przez samych ludzi,  miały one na celu zaskoczyć, podwyższyć poziom hormonów.

Michał Kruszelnicki w Obliczach Strachu napisał, że współczesny horror to suma uczuć, przemyśleń i postaw ludzkich wobec strachu.

 W „Egzorcyście”, potwór zagrażał czyjejś tożsamości.

W „Dziecku Rosemary”, dążył do zniszczenia porządku moralnego.

w „Jestem Legendą”, budował społeczeństwo alternatywne.

W „Filozofii Horroru” Noel Carroll przedstawił, że może przywoływać strachy z dzieciństwa i lęki seksualne przed gwałtem czy stosunkiem kazirodczym.

Strach z potworem zupełnie nieoznaczonym pokazanym w filmie Brudna Woda (Dark Water), wyjaśnia, że pogwałcenie natury jest bardzo niebezpieczne dla zdrowego rozsądku, styczność z takimi zjawiskami często kończy się obłąkaniem, Amerykański pisarz literatury o grozie Stephen King uważał to nie aberacje fizyczne czy psychiczne przerażają nas ludzi, ale brak własnie porządku.

Ile w tym prawdy?

Strach pozwalał przetrwać?

Ponoć Historia ewolucji gatunku mówi o tym, że nie tyle chcemy się bać, ile musimy!

Krytyk literacki Wojciech Żukrowski oznajmił, że Współczesna psychiatria udziela zezwolenia ludziom na oglądanie horrorów, musimy je przeżywać, bo strach jest tak samo wpisany do emocji jak miłość, spokój, czy radość.

Strach naszym przodkom towarzyszył nieustannie, bali się wszystkiego, smoków, ciemności, porodu, piorunów, ognia piekielnego również. Strach wzmagał ich czujność, musieli mieć się na baczności i to dało im siłę, właśnie po to, by przeżyć, by stać się silniejszymi!

Do dzisiejszego dnia się boimy, nie koniecznie tego co nasi przodkowie, w dzisiejszych czasach boimy się: chorób, terroryzmu, tsunami, zagłady nuklearnej.

Choć rozwój cywilizacji pozbawił nas niektórych lęków, ciągle powstają nowe, powstają, po to chyba, by jednak trochę też się bać, choć jest to nie miłe dla nas na pewno.

Ciekawostki:

1. Apokalipsa-  jeden z najstarszych przykładów literatury grozy, w którym pokazana jest symbolika w czterech rzeczach: wojnie, zarazie, śmierci i głodzie. 

2. Średniowieczny lęk największy to potępienie.

3. Najwięksi zwyrodnialcy – ikony popkultury: Frankenstein, Drakula czy Hannibal Lecter

4. Kultowy bohater serii horrorów to Freddi Kruger, znamy go z serii filmów ” Koszmar z ulicy wiązów”.

5. Pierwszy horror satanistyczny to „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego. 

5 komentarzy

  1. Bardzo interesujący wpis :)
    A ja odkąd tylko pamiętam – lubię horrory ;)
    Z czasem można się uodpornić na różne straszne sytuacje..

  2. Zgadzam się z Baśką, nie bardzo rozumiem, do czego nam w życiu potrzebne są horrory? Mamy dość zgryzot niezależnych od nas, żeby jeszcze oglądać coś strasznego w kinie. Nigdy nie chodzę na horrory, thrillery akceptuję, ale też z ostrożnością. W górach wybieram tylko te trasy, na których czuję jedynie lekki dreszczyk emocji, ale nigdy strach. Kiedyś parę razy zabrano mnie na takie ostre trasy – winowajcy do dziś pamiętają, co ich za to spotkało:)

  3. Strach z natury jest czymś dobrym, ochraniającym, decydującym o przetrwaniu gatunku ludzkiego… Jak sama napisałaś, reakcją powinna być walka lub ucieczka, tam też jest potrzebna, wyzwalana przez strach adrenalina. Nie trudno domyśleć się, że wyimaginowany strach, przedłużające się lęki to… stan patologiczny, określany w dzisiejszych czasach ładnym słowem: stres… Pozwalanie na utrzymywanie się stresu, to ciężka praca nad powstaniem: w zależności od predyspozycji, właściwej dla danego człowieka choroby… W ostateczności, o starości, ba szczęśliwej starości w takim przypadku, to sobie niektórzy mogą pomarzyć ;)

  4. A ja nie cierpię się bać. Zawsze powtarzam, że nie po to opłacam telewizję, żeby mnie straszyła. Ale ….. strach może być różnego rodzaju, niekoniecznie związany z horrorami czy strasznymi czynami. Myślę, że każdy z nas ma w sobie jakiś strach. Ja mam ich wiele. Największym jest strach przed starością

    • Ja też Basiu, ale gdy przeczytałam te rożne wiadomości, opinie psychiatrów, itp. to zauważyłam powiązanie z tym co próbowali przekazać, niby to straszne, brzmi niemiło ale jednak nawet to jest potrzebne nam do życia… Pozdrawiam serdecznie

Leave a Reply

Your email address will not be published.