OPOWIADANIE, FANTAZJA, SEN, PODRÓŻ, MIŁOŚĆ

Początek jesieni, spadające kolorowe liście, oblane farbami w niekontrolowanych miejscach na nich,delikatnie, nieśmiało uśmiechające się słońce, za szyb okien..

Jeśli ktoś ma ochotę opowiadanie posłuchać na mp3, tu odesłanie do utworu czytanego przeze mnie w audiobooku:

https://minawetp.wrzuta.pl/audio/1x78JC7B1u4/w_masie_snu_-_tworcze_opowiadanie_minawetp

 

„W MASIE SNU”

 

Sama czysta muzyka, wykorzystana do opowiadania ( można włączyć do czytania )

Początek jesieni …

Spadające kolorowe liście, oblane farbami w niekontrolowanych miejscach na nich,

delikatnie, nieśmiało uśmiechające się słońce, za szyb okien…

Tak pamiętaliśmy dzień, który przywitaliśmy razem,

a gdy zasypialiśmy w atłasowej, fioletowej pościeli, łącząc swoje ciała,

nieopatrznie złączyliśmy również swoje sny, które poprowadziły nas, na tę drogę…

Trzymając się za ręce, spojrzeliśmy na siebie

i gdy mocny przebłysk światła otulił nas swoją powłoką,

weszliśmy spokojnym krokiem na ścieżkę,

żółtej, pędzącej gdzieś wysoko nad nami potrzeby.

Otwierając szeroko oczy, zobaczyliśmy na jej końcu szczyt góry,

i balon przyczepiony do stoku, stojący na równej powierzchni, łączącej dwie, dotykające się skały.

Nie czekając długo, rozwiązaliśmy sznur

i wsiadając do niego, pokierowaliśmy się wzdłuż otaczających nas przestworzy.

Wzbijając się, tak łapaliśmy wiatr, który kierował na pas błękitnej drogi.

Dotykając chmur, spoglądaliśmy na siebie odbijając ciepło naszych dusz

i w lekkim kołysaniu wzbijaliśmy się coraz wyżej… i wyżej…

Oddalając od kolorowych punktów i płaszczyzn na ziemi. 

Niosąc w sobie chęć podróży, wzlecieliśmy w masę przestrzeni,

w której wiatr rozwiewał włosy, a słońce ogrzewało splot naszych dłoni i uśmiech, który kierowaliśmy do siebie. 

Stanąłeś za mną, obejmując moje ciało swoim,

a gdy spoglądając w dół zobaczyliśmy zielony dywan, przepleciony brązowym pasem,

odwróciłeś mnie do siebie i przytuliłeś, patrząc mi w oczy, mówiąc do mnie myślami.

Później ja, ciepłą dłonią dotknęłam twojej twarzy, gładząc ją i zostawiając ślad swoich ust na twoim policzku.

Odwróciłam się i wyjęłam kartkę papieru,

by przenieść na nią swój odbiór przesuwających się na ziemi linii.

Łapiąc je wzrokiem,  doganiałam myśli, które widziałam spoglądając w dół.

Gdy ciemny kontur wypełnił mój szkic,

wyjmując mi go z rąk, rozpiąłeś kilka guzików w mojej koszuli

i delikatnie opuściłeś materiał jej z moich ramion, tak jak byś chciał popatrzeć na moje ciało,

w takim obrazie, obrazie spadających mych włosów i układających się lekko na nich.

Gładząc przy tym moje jasne, rozgrzane od emocji ciało.  

 

Układając się w twoich ramionach, czułam dreszcz,

który ochładzał dodatkowo wiejący wiatr, niosąc za sobą podmuch wielu wspomnień i dotyków myśli.

Później kolejny podmuch wiatru, poprowadził mój wzrok

i wskazał miejsce,w którym zaczęliśmy opuszczać się w dół.

Gdzie wylądowaliśmy, tego nie wiem, ale może kiedyś się dowiem…   

 

 

 

 

 z ARCHIWUM BLOGA 14 STYCZEŃ 2013

Ps. Na razie Kochani posiłkuje się, przenoszeniem artykułów z poprzedniego bloga minawetp2, ale już obiecuję, że w niedługim czasie nastąpi regeneracja i pojawią się tutaj zupełnie nowe wpisy.

Pozdrawiam

Mina Wetp

 

Jeśli posiadasz konto na Facebooku, i chcesz być na bieżąco informowanym o nowych wpisach, możesz wejść na ten link https://www.facebook.com/pages/Blog-Miny-Wetp-Myśl-i-nawet-pisz  i mnie polubić :-).

Kontakt:

minawetp@wp.pl